DCLP

[ -ca.?- ] διότι [ -ca.?- ]
[ -ca.?- ]  ̣ΤΟ αὐτήν [ -ca.?- ]
[ -ca.?- σ]οφίαι παρ[ -ca.?- ]
[ -ca.?- π]αρ' αὐτήν Ο[ -ca.?- ]
5[ -ca.?- σο]φίαι καὶ φρο[νιμ -ca.?- ]
[ -ca.?- ] αὐτὴν ἀκρο̣[ -ca.?- ]
[ -ca.?- ]  ̣ καὶ φρονιμ̣[ -ca.?- ]
[ -ca.?- ]Ι̣ΠΑ[ -ca.?- ]

[  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣] οὐ[δε]νός [ -ca.?- ]
[  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣]ΩΝ[ -ca.?- ]
[  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣]ΤΩΝ [ -ca.?- ]
[  ̣]λαμβ̣[αν -ca.?- σπου-]
5δαια ποητικ[ -ca.?- ]
τῶν εἰρημ[ένων -ca.?- ἀ-]
λη[θ]ῶ̣ν ἐναν[τί]ων [ -ca.?- ]
[  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣]ΤΕ τούτων [ -ca.?- ]
[- ca.10 -]ΤΟ[ -ca.?- ]

[ -ca.?- ]ΥΔ[  ̣  ̣  ̣  ̣]
[ -ca.?- ]Φ[  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣]
[  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣] δια̣λ̣εχθ̣ῆναι [  ̣  ̣  ̣  ̣]
[  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣]ΥΝ καὶ τὰς [  ̣  ̣]  ̣Ο
5[  ̣  ̣  ̣ πρ]οσεχθέντες αὐτοῦ
[  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣]ΓΕ τούτων [  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣]
[  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣ κ]ε̣φαλ̣αι̣ων̣ τηι
[- ca.9 -]Π̣ΙΣ[  ̣  ̣  ̣  ̣]Ν̣ΔΥ
[  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣]Ν̣ΕΣΤ̣[  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣]
10[  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣]Η̣Ν̣ΤΕΧ  ̣  ̣[  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣]
[  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣]ΜΕΝΑΙΟ̣Υ̣Σ[  ̣  ̣  ̣  ̣]
[- ca.9 -]ΘΑΝΕ̣Ι̣[  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣]
[  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣]Ν̣ΩΣ[ -ca.?- ]

[ -ca.?- ]ΠΑΡΕΚ[ -ca.?- ]
[ -ca.?- ]ΜΗΣΙΝΕΙΠΩ[ -ca.?- ]
[ -ca.?- ]ΑΙΝ ἢ καθάπερ   ̣[  ̣  ̣  ̣]ΣΘΑΙ
[ -ca.?- ]ΩΝΤΗΝΔΟ[ -ca.?- ]
5[ -ca.?- κ]αθάπερ τῶν [ -ca.?- ]
[ -ca.?- ]  ̣  ̣[  ̣] τὴν Δ  ̣  ̣Δ[ -ca.?- ]
[ -ca.?- ] π̣οητῶν [  ̣  ̣]Ε  ̣[ -ca.?- ]
[ -ca.?- ]ΝΑΙ καὶ [ -ca.?- ]
[8-9 lines missing]
17[ -ca.?- ] διὰ τί πολλάκις Δ[ -ca.?- ]

τὸ πολυτελ[ῶς] κ̣αὶ
ἐμβριθῶς καὶ μὴ ε[ὐ]τελῶς
μηδ' ἐλαφρῶς, το[ῦ]το δ' εἶ-
[ν]αι κατὰ τὴν [χ]ε̣ῖρα καὶ
5[τὴ]ν πραγματε[ί]αν τοῦ
[ποιητο]ῦ, καθάπερ ὕ[λην]
[ἔχοντο]ς τῶν προσ[ώπω]ν
[καὶ] ἠθῶν [πολυ]τέλει[αν]
[καὶ μύθω]ν [ἰδίων] σκέψιν
10[καὶ] ὑποθέσεων καὶ τῆ[ς]
[ἐ]ν τούτοις ἀληθείας κα[ὶ]
[ἰδιό]τητος, ἐπιζητῶ
[τίν]α τὰ στε[ρε]ὰ καὶ μεί-
[ζω καλεῖ ποιήμ]ατα Α̣ΡΑ

εἰ δὲ γίνεται περὶ τ̣[ὴν ἀκο-]
ὴν ἐκ̣ [π]οιημάτων [ἡδο-]
νή, πῶς οὐ διέπιπτε κρί-
νεσθαι λέγων οὐχ ὅταν
5εὐαρεστή[σηι] ταύτηι [πόημα]
σπουδαῖ[ον], [ἀ]λλ' [ὅταν κ]ατὰ
τ̣[ὸ]ν̣ τῆς τέχνης λ̣[όγ]ον
ἐνεργηθῆι; ἂν γὰρ τἆλ -
——
λά τις ἀφῆι, κατὰ τὸν ταύ-
10της ἐνηργεῖτ' ἂν λόγον
τὸ συντεθὲν οὕτως ὥσ

εἰ μὴ διείλη[π]ται τὸ
τὰ λογικὰ θε[ω]ρήματα
φύσει ὑπάρχειν̣. ἣ πρὸς λ[ό-]
γον ἐστὶ τὸ διὰ τ̣ῆ[ς] ἀκο-
5ῆς τὰς λέξεις παραδὲ-
χεσθαι τὴν διάνοιαν ἢ ἀ-
ληθὲς [δεῖν τὰ νο]ούμε-
να ἐν ποήμ̣[ασι]ν κρίνεσ-
θαι̣, καὶ μηδ' ὅταν τὴν
10σύνθεσι[ν] ἐπαινῶμεν, ἀ-
ποσπᾶ[ν] αὐτὴν τῶν ὑπο-
τεταγμένων. τὰ δὲ
——
περὶ τῶν σ[τ]οιχείων, ἐ-
ν ο[ἷς] τὴν [κ]ρί[σ]ιν εἶν̣α̣ί φη

ἢ κ[αλῶ]ς φερομέ-
νη καὶ τὴν διάνοιαν
κεκρατημένως ἐκφέρου-
σα, διέψευσται μὲν τῶι
5μὴ τέρπειν ἦχον ἐν
συνθέσει ποήματος, οὐ
——
διορίζει δὲ τὴ[ν] ἀρετὴν
τῶι τίνα καὶ ποίαν δεῖ
διάνοιαν ἐ[κ]φέρειν μὴ
10ὑπογεγραφένα[ι] καὶ
τῶι τὸ κεκρατημένως
τι π[οτ'] ἐστ[ὶ]ν ἀγνοεῖσθαι
τό τ̣[ε κ]α[λ]ῶς [μ]ηδὲν ἧττον
καὶ τῶι καὶ πεζοῦ λόγου
15ποιοῦ τινος κε(*)νὴν [ὡσπε-]
ρεί τιν' αὐτὴν εἶνα[ι] κἂν
λέγειν ἐνίους. ἡ δὲ
——
σύνθεσις λέξεως ἐναρ-
γῶς καὶ ἐμφατικῶς τὴν
20ὑποτεταγμένην διάνοι-
αν [σ]ημαίνουσα{ν} κοι-
[ν]ή [γ' ἐσ]τι καὶ λόγου παν-
τὸς ἀρετή{ς}. καὶ τοῖς ὅλοι[ς]
——

καὶ εὐπρεπῶς καὶ τοῖς ἄλ-
λοις ἅπασιν ἐπιτεύγμασι
κεχρη̣[μ]ένως εἰπεῖν. οὐ
προ[σῆκ]εν οὖν ἐν ταῖ[ς]
5ὑπο[θήκ]αις ἐξαριθμεῖσ-
θαι κατὰ μέρος, ἀλλὰ τὸ διῆ-
κον λέγειν. ἂν δὲ διὰ τού-
των μόνως οἰώμεθα τὰς
π[ρο]λήψεις ἐκτυποῦσθαι,
10πάντα π̣[α]ραθετέον τῶι
γένει, [ἀλλ' οὐ] τοῖς ἀριθμοῖς.
καὶ τὴν διάνο[ια]ν μέντοι

καὶ περιφράζειν.
[κα]ὶ τ[ὸ π]ᾶσι παρακολου-
θεῖν τὴν σαφήνεια[ν]
οὔτε πάσης ἐπιτρεπομέ-
5νης τοῖς ποιηταῖς οὔτε
τῆς συνχωρουμένης
ἅπασι τ̣οῖς νοουμένοι̣ς̣
ἁρμόττειν δοκούσης.

ὅσα τὰς ὠφελίμους ἢ τὰς
ὠφελιμωτέρας περιείλη-
φε. καὶ διότι κἂν ὠφελῆ<ι>
καθ̣[ὸ] π[ο]ήματ' οὐκ ὠφε-
5λεῖ. καὶ δι[ότ]ι τὸ μάλισ
——
τ' ὠφελοῦν ἄριστον ἐροῦ-
σιν, οὐκ ἐσόμενον ἂν ἰ-
ατρικῶς ἐκφέρηται. καὶ
τὸ κεκρατημένως ἐξη-
10γήσεως δε̣ῖται καὶ τὸ πρὸς
τὴν ἀκοὴν ἐμφατικῶς οὐ
μόνον ἀδιάληπτόν ἐσ-
τιν, ἀλλ' οὐδὲ νοῦν ἔχ̣ον.
καὶ οὐ μᾶλλον ἐμ̣φα[τικ]ῶς
15ἢ σαφῶς, ἔστι δ' ὅτε συντό-
μως καὶ εὐπρεπῶς καὶ
κομψῶς καὶ πολλαῖς ἄλ̣-
λαις ἰδιότησι πεποικι[λ-]
μένως ἀξιώσει τις. καὶ
20κοινῶς ὁ διορισμὸς [εἶ-]
[ν]αι δόξει καὶ τῶν [ἀπο]

κατὰ πάσης
ἐστ[ὶ] τῆς ποι[ητι]κῆς συν-
θέσε[ω]ς ὡς τῆς ἐπαινε-
τῆς τιθέμενον ἀληθές.
5ἢ δ' ἀντιδιαζεύγνυσιν
ἢ καθάπερ ἀληθὲς εἶναι
δυνάμενον τὸ πρότερον
συνκαταχωρίζει. καὶ
μὴν ἡ{ι} τὸ εὖ μεμιμῆσ-
10θαι τὰ [Ὁ]μήρου καὶ τῶν
ὁμοίω[ς π]αραδεδομέ-
νων, τὸν Ὅμερον καὶ
τοὺς ὁμοίους οὐ δόξει ποι-
εῖν σπουδαίους, ἐπείπερ
15αὑτ̣ο[ὺ]ς οὐκ ἐμιμήσαν-
το. [π]λὴν οὔτε παρε
——
φάπτεται τ̣[ῆς] κ̣οινῆς

ζωγραφίαν δὲ τὴν Ἀ-
πελλέους, καὶ περὶ τῶν
ἄλλων ὁ[μοίω]ς, ἀντι-
στρόφως δ' ἐπὶ [τ]ῶν κα-
5κιῶν. θεματικήν τε
παντάπασ̣ι τὴν κρίσιν
τοῦ καλοῦ ποιήματος
εἰσάγει καὶ ἀόριστον. τό -
——
τε μιμεῖσθα[ι τὸ]ν Ὅμη-
10ρον ἐμ πᾶσι καὶ τὸν̣ Εὐ-
ριπίδην καὶ τοὺς ὁμοί-
ως τεθαυμασμέ[ν]ους
οὐκ ἐπιεικὲ{ι}ς \εἶναι/ δόξει. τά -
——
χα δ' οὐδ' ἐπιγνῶναι δυ-
15νησόμεθα τὴν ὡς
προσήκε<ι> τούτους με-
[μι]μημένην, ἐὰν [μὴ]
[τὸ πρ]οσῆκον εἰδήσω̣[μεν].
——
πλὴν οὐδὲν γελοιότε-
20ρον ἔσται τοῖς οὕτως ἀπο-
διδοῦσι. πευσόμεθα γὰρ

καὶ περὶ τῆ[ς] λέ
——
ξεως μόνον λαλεῖ, τὰ νο-
ήματα κυριωτέραν δύ-
ναμιν ἔχοντα παραπέμ-
5πουσ[α   ̣  ̣]ΤΟΥΣΠΑΡΑΙΝΙΤ
——
[  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣]Ν ὅτι τοῖς θεοῖς
καὶ το[ῖ]ς ἥρωσι ἡ τοιαύ-
τη πρέπει λέξις ἠλιθί-
ων ἐστὶ καὶ μεμιμῆσ-
10θαι βέλτιον λέγειν τὴν
πρέπουσαν. τελείω[ς]
——
δὲ μ̣[αν]ικὸν τὸ πα̣ρ̣[α-]
ψηλαφ[ᾶ]ν ὁμοιότητα
λέξεως τοῖς δηλουμέ-
15νοις πράγμασι. εἰ
——
δὲ προσυπακουστέον
καὶ τὴν διάνοιαν, ἢ γρα-
φεὺς παραλέλοιπε, τὸ πο-
ητικῆ<ι> διάγνωσιν ἀπο-
20νέμειν τ[ῶν ἑ]κά[σ]των(*)
προσώπων(*) πρεπό[ν-]
των λόγων παράκο-
πόν ἐστιν. ἀλλὰ δὴ καὶ
——

συνιέντα λέγει, τῆς ὑστέ-
ρας οὐ διαφέρε[ι]. μόνοι γὰρ̣
[οἱ] πεπα[ι]δ̣ευ[μέ]νοι σ[υν-]
ιᾶσι, τὸ δὲ καλὸν
——
5καὶ παντελῶς. ἀνεκτο-
τέρα δ' οὖν ἡ τῶν δευτέ-
ρων. ἑκατέρα<ι> δὲ τὸ
——
τέλος μόνον, εἴπερ ἄρα
λέγειν ἂν θέλ̣[οι] τις, ὃ δύ-
10ναται ποιεῖν τὸ καλὸν
ποίημα, τὸ δὲ τί̣ ἐστιν
καὶ τίνι δύναται κινεῖν
οὐ διδάσκουσιν. ἐοίκασιν <δὲ>
τὰ̣ πολλὰ τῶν εὐτελῶν
15περιπε̣τε̣ί̣αις δὲ καὶ πα-
[ραδο]ξολογίαις καὶ παθη-
τ[ικοῖ]ς λόγοις κινοῦν[τα π]ρο-
κρίνειν τῶν ἄκρως \μὲν/ πε-
ποιημένων, ἥκιστα δὲ

ζητοῦμεν, ἐπειδὰν τίς,
——
ὁ σπουδαῖός ἐστιν ποιη-
τὴ[ς] ἐξετάζωμεν̣, ὅπως
τὰ [π]οιήματα συντιθεὶς
5καλῶς συντ̣ίθησιν· ὁ δὲ
τὸν καλῶς φησιν. εἰ δὲ
——
καὶ τὸ πᾶν γένος ποιήμα-
τος ἀξιοῖ ⟦κα[λῶ]ς⟧, παντε-
λῶς ἀγένητον καταλεί-
10[π]ει τὴν ἀρετήν. ο̣ὐθε̣ὶς
γὰρ ἐδυνήθη πᾶμ ποῆ̣σ̣αι
καλῶς. ὡς δ' ἐγὼ πείθο -
——
μαι, καὶ ἀδύνατον· οὐδὲ
γὰρ δύναιτ' ἄν. ἄλλως
——
15μὲν τοῦτ' οὐδ' ἐν μοναχῶι
γένει διωμάλικέν τις
ποιητής. εἰ δὲ τὸ δύνασ-
θαι συ[νθε]ῖ̣ναι ποίησι̣ν
ἀρετὴν ἔχουσα[ν], ἧττομ

καὶ τῶν ἐπιγραμματο-
ποιῶν καὶ Σαπφοῦς, ἐ[κεῖ-]
[νο]ς ταὐ[τ]ὸν ἐρεῖ τῶι πο-
ητὴν ἀγαθὸν εἶναι τὸν
5ποιημάτων κα[λ]ῶν συν-
θέτην, ὃ καὶ 'πρὶν Θέογνιν
γεγονέναι' κατείχομεν.
——
καὶ τῶν ἀξιούντων δ̣[ὲ]
τὸ ἐν παντὶ γένει π[ο]ιή-
10σεως [τ]ὸ πρέπον δύνασ-
θαι τηρεῖν, καταγνωστέ-
ον ὅτι π̣ολλὰ πρὸς τούτωι
δεῖ τὸν ποιητὴν εἰσφέ-
ρεσθαι. καὶ διότι̣ τὸ πρέπον,
15εἰ τὸ κατὰ σοφί[α]ν λαμ-
βάνουσιν, ἀγένητον καὶ
ἀμήχανον ἀποδιδόασ[ιν]

πρεπόντω̣ς ποι-
εῖν, οὐ τὸ πῶς ποιῶν
πρεπόντως ποιεῖ λέγου-
σι. τοὺς δὲ λοιποὺς ἐκ
——
5τῶν πρότερον διητασ-
μένων ῥάιδιον κατὰ
τί διαπίπτουσιν ἐπιβλέ-
ψαι.