DCLP

το[  ̣  ̣], ἀλλ' αἱ λελε[γμέν]αι τῆς
καχο[μι]λίας   ̣  ̣  ̣α  ̣  ̣, [τ]αῦτα
κατ[ε]νμελετᾶται περὶ κλει-
ν[οῦ]   ̣  ̣  ̣ναιτας ἔνδ[ο]ν τόδε
5π  ̣  ̣ενιησαμεν [ὡ]ς ἐπιτυγ-
[χάν]η[ι]   ̣  ̣η  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣περεν

κατο[ρ]θοῦσι. Καὶ σοφοί γε
——
[τ]αῖς ἀτυ[φί]αις ταύταις ἐγκυ-
[ρ]οῦντες, [διδ]ότωσαν ἑαυτῶι τὸν
ἀφεστη[κότ]α τοσούτ[ων ἀγν]ω-
5μονεῖν προκ̣αλέσαντα{ν}. Ἄλ -
——
λως δὲ   ̣  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣τινον πα  ̣  ̣  ̣
κα̣ὶ   ̣  ̣  ̣  ̣  ̣ασιν κ  ̣  ̣  ̣σι  ̣ ηδον̣
μα[  ̣]ιν  ̣  ̣  ̣  ̣χιησα  ̣  ̣  ̣  ̣απτω
σε̣  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣ [ἀ]κολουθή[σα]σιν, προ-
10βα[ίνουσι]ν̣ δὲ πλεονάζου-
σιν αἱ κ[ατο]ρθώσ[ε]ις ὥστε δ[  ̣]υ
λα[  ̣]σδ  ̣  ̣  ̣  ̣καιε  ̣  ̣υωνκ  ̣  ̣

ἡ συνκατάθε[σις τ]ὰς ὁμιλί-
α[ς] ἀκού[ει], καὶ δ[ιαπράτ]τομέν
ποτ', ἔφ[ην], πᾶν α  ̣  ̣  ̣  ̣λε [  ̣]ε
τιν  ̣  ̣  ̣  ̣ε  ̣ματ  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣ οὐκ
5ωφ  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣ονον  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣αιμυ
  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣ιοναγ  ̣  ̣  ̣  ̣περι
κα [  ̣]ν  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣ε  ̣  ̣α  ̣  ̣  ̣  ̣υλ  ̣  ̣  ̣
κ[α]ὶ - ca.9 -νυ  ̣  ̣ δείκνυ-
μεν   ̣  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣ιλ  ̣  ̣καθοναν
10  ̣ωτε- ca.9 -ονε  ̣ και
  ̣κα  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣φερε  ̣  ̣νασλ  ̣λ [  ̣]
[  ̣]ουσ  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣δυν [  ̣  ̣] ειπειν
  ̣λεπ- ca.16 -

ὑπο τῶν πλησίων ὧν λαλεῖ [συ-]
κοφαντίας μ̣οι [μ]νηστέον, αὐ-
τὸν κοινὸ[ν]   ̣  ̣ν̣ται καὶ τὸ 'μὴ λ[ά]'-
'λει' συκοφαντοῦιν οἱ δε[σπό-]
5ται, τὸ διὰ παντὸς 'μὴ λά'-
'λει' οὐκ ἐγ̣[κρ]ίνο[με]ν. Ἐκεῖ-
νον [δ]ὲ καὶ πα  ̣ν [  ̣  ̣]δείκν[υ-]
μεν [ὄ]ψεως καὶ πᾶσαν διαν[ό-]
——
ησιν· ὥστε καὶ τούτων ἀπ[έ-]
10χεσ[θ]αι δεή[σ]ει τὸν τῆς ὁμι-
λίας ἀφιστάμενον. Καίτ[οι]
——
- ca.10 -π  ̣σαντα μᾶλ-
λον [  ̣] ε  ̣  ̣  ̣  ̣ [οὕ]τως [αὐτ]ῶν ἐ-
πιμ[έ]μφοντ[αι] ωλ  ̣  ̣  ̣  ̣ωσ  ̣  ̣
15  ̣  ̣  ̣  ̣ς νὺ σι[ωπᾶ]ν μη   ̣  ̣  ̣  ̣  ̣

0(previous column:) [τοῦ-]
τ[ο τῆ]ς ὁμιλίας εἶναι τὸ πέ[ρας  ̣]
ευ[  ̣] δ̣ωμενως ἀρέσκιν ἡμεῖν
τὰ λεγόμενα καὶ [τοῖς] ἀγα-
θοῖς ἀνδράσιν [καὶ] τ̣υγχάνειν
5τῶν ἀποτελεσ[μά]τ̣ων, ἅπε-
ρ, [ὁπό]ταν γίγνητ[αι] μακρά, τοὺς
[ματαίους οἰ]μώζε[ιν] ἀ[φε-]
τέο̣ν. [Ὑ]ποπτεύ[σαντε]ς δ[ὲ καὶ ἅ-]
——
μ[α σ]σιωπῶντες [ἵνα] μὴ μ[άλα μα-]
10ταίως ὑπὸ τῶν [μ]α{ι}ταίω[ν]
συ[κ]οφαντώμεθ[α], δικα[ίω]ς
ὑ[πὸ] τῶν ἀγαθῶ[ν] ἀνθρώπων
[στερ]γό[μεθα·]   ̣  ̣  ̣λεων [ἐ]κεί
——
νων περιιστά[ναι] τὰς κ[ο]ι̣νο-
15λο[γί]ας τοῖς   ̣  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣ κακίας
  ̣  ̣  ̣ ἀφε[στηκόσι- ca.14 -]

οὐδὲν ἐκ [λαλιᾶς περ]ιγί[νε-]
ται· [σ]ιωπῆς [δὲ ἡ] δύναμίς
ἐστ[ι]ν κατασχετικὴ καὶ
γυναικὸς καὶ τέκνων
5καὶ [δ]ούλων καὶ γίτον' ἐπὶ
τού[τ]ο̣[ι]ς ἀντεκφέρειν. Δ[ύ]σ
——
ν[οια δ]ὲ μηδ[ὲν] τ- ca.9 -
[τῶ]ν [ἄ]λλων   ̣  ̣η  ̣  ̣  ̣εν μᾶ[λ-]
λον ἐκ τῶν πραγμάτων ἢ
10τῶν λόγων τ[ὰ]ς λαβὰς ἰσχά-
νουσι. Προσῆκε δὴ μὴ πάν-
τας, ἀλλὰ τοὺς ὑπόπτους   ̣  ̣  ̣

Τὶ [δ]ὴ τοιαῦται; καὶ ὁ νῦν κα-
λούμενος ἀποθεω[ρ]ητὴς οὐ-
κ εὐτυχής; τ[ί] δ' ἐλ[ει]ν̣ὸς οὕτως;
ἀποθεωρεῖν καὶ ἀσέβεια.
——
5Τὸ δὲ δεύτερόν ἐ[σ]τ[ι] πο̣[ν]εῖν
καὶ λαλοῦντα, καὶ π[ερ]αί[ν]εται
μᾶλλον. Ἢ διαπ[ρ]άξονμεν
——
ὅτι, κἂ[ν ἔ]ν̣ι̣[οι] ἀποσι[ωπῶ]σ̣ι̣ν
αὐτοῦ, πάντ[ε]ς ἀποθεωροῦ-
10σιν οὐκ οὖσαν ἐπαινετὴν
καὶ τὴν αἰτ[ί]αν, δι' ἣν κέκρι-
[μ]εν ἡσυχάζειν; οὐ γὰρ δὴ
πόνος ἄρυ<θ>μ[ό]ς ἐστι. Κἂν διὸ
——
[ἦ]ι, κἂν ἀγ[αθὸ]ν εἶναι δοθῆ⟦ν⟧ι,
15[το]ῦτ' οὐ μόνον ἀγαθ[ό]ν ἐστιν,
ἀλλ[ὰ μυρίω]ν πλε[ίον]α· καὶ
[γὰρ ἡ κ]ακία κ[ακ]ῆς ὁ[μιλίας  ̣  ̣]

λει, μέλλοντα, τέως δὲ φάσ-
κοντα μελετᾶν, παρυπο-
μνήσομεν ὅτι μάλιστα με-
λ⟦η⟧ετή[σ]ει καλῶς λαλεῖν, πο-
5τὲ λαλῶν, οὐκ ἀε[ὶ σ]ιωπῶν.
——
Καὶ διότι πάρεστιν αὐτῶι
μεμα{με}γμένα λαβεῖν, ἃ
[π]ερὶ τ̣ῆ̣ς̣ σιωπῆς καὶ τῆς λα-
[λιᾶ]ς ἐτεχνολογοῦμεν, ἀλ-
10[λ]ὰ μὴ τὴν ἀμέθοδον καὶ
ἀμήρυτον δι' αὑτ[ο]ῦ μάθη-
σιν ἀναμένειν. Καὶ δι[ό-]
τι προσήκει μό[νον α]ὐτοῦ τῆς
[λαλή]σε̣ως πεῖρα[ν λαμβ]ά-
15νειν, σιωπῶν δ' οὐκ αὐ[τὸς]
[αὐτὴ]ν ἐπι[γ]νοίη. [Κα]ὶ δι[ό]τι
πολλὰ γείν[εται] καλῶς
ἃ χρὴ [λ]αλεῖν αὐτὸν· ὑπὲ[ρ] ὧν
[εἰ] ἀγν[ο]εῖ ταῦτα, μελετᾶ[ν].
20Καὶ δ[ιό]τι καθάπερ τι κα[τα-]
[π]ράττ[ων]   ̣  ̣  ̣  ̣  ̣ιπρ  ̣  ̣

λεστεραν   ̣  ̣το  ̣  ̣  ̣μενου καὶ
πάντα γε[ί]γν[ετ]αι ταῦτα λ<α>-
λητοῖς. Ἀξιωθή[σ]εται δ' ἐ
——
νίοις μὲν προσώποις καὶ πε-
5ρί τινων πραγμάτων καὶ
λείαν ὀκνηρῶς ἔχειν ὁμι-
λεῖν, πάνθ' ὑπονοῶν, οὐ μέν-
τ[οι] πρὸς ἀπι[στότατ]α καὶ πε-
<ρὶ> πάντων, ἀλ[λ]ὰ [πρὸ]ς ἄπει-
10ρ' ἄξειν, εἰ φανήσε[τ]αι {εἰ} κα-
τὰ [σ]αφή[ν]ειαν ἀδόκιμα,
καίπ[ερ] καθ' ἕκαστον ἐκ
[τῶν] ἐκείνως κ[α]τ[α]κεκρι
——
μ[έν]ων. Μηδὲ τῶν ἀκου-
15[στ]ῶν τοὺς δηλ[οῦ]ν[τ]ας καὶ
[τοὺς σ]υκοφαντοῦντας α  ̣  ̣  ̣  ̣
  ̣  ̣ν̣τοσαν̣τυγ̣  ̣η  ̣  ̣ντες
αυτανεφατουν  ̣  ̣  ̣σεθα
παραπλήσιον   ̣  ̣  ̣  ̣ρανδ.
——
20Καὶ διότι ταῦτα παρ' αὐ-
[τοῖ]ς ζη- ca.16 -

ὀττεύεταί τι λαλεῖν ἢ τά γε
πλε̣ῖστα πολλοῦ δεθισιν ἐ-
ν[ίο]ις συνειέναι. Καὶ δ[ι]ότι
——
τὰ τοιαῦτα τῶν λαλημάτων
5εὐ[θ]ὺς ἐξαληλ[ί]πται ῥη-
[θέ]ντα τῶ  ̣δε, καθάπερ ἐν
Δελφοῖς ἀνατεθ[εὶ]ς ἔσται
  ̣  ̣  ̣δω  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣  ̣σ  ̣  ̣  ̣  ̣
ἄξειν. Σιωπ[ῶ] γὰρ ὅτ[ι],
——
10π[ο]λλὰ καὶ κατὰ πλεῖστον
οὺκ ἐπιτεύξεσθαι νομ̣[ίζ]ον-
τες, οἱ φρόνιμοι λαλοῦσ[ι].
——
Κ[αὶ δι]ότι ματασε  ̣τυπ  ̣  ̣αυ
τ  ̣  ̣τα συνκαλῶσι τά[γμα]τα
——
15κ[αὶ] τὸ σ[υ]κοφαντ[εῖν] ἐνέ[σ]τω
μ  ̣  ̣ιμσ  ̣ διὰ τὸ μ[όνο]ν δι[αλα]λεῖν
  ̣  ̣  ̣  ̣ ὑπολαλεῖ   ̣  ̣ι  ̣  ̣α  ̣  ̣  ̣σι
α  ̣  ̣ περι[σ]τε[λλ  ̣  ̣  ̣ονο  ̣  ̣  ̣  ̣]
κα  ̣τοσινγετοτ  ̣  ̣ενα  ̣  ̣  ̣  ̣
20  ̣  ̣  ̣σιμουτο  ̣  ̣  ̣υθεν  ̣  ̣  ̣  ̣